Zonder water geen leven..Waterpomp in WA C2C-Ghana

Voordat ik begin met de stand van de waterpomp in Wa die de stichting Chance2Change-Ghana aan het bouwen is heb ik een inleidend verhaal:

Het is misschien ontzettend clishee wat ik nu ga zeggen en je zal vast denken ja, dat weet ik ook wel. Ik wil het je niet vertellen maar ik wil het je laten voelen. Even samen met mij hier in Afrika aan de wandel inplaats dat je er wel eens overnadenkt maar dat je het zweet van jehoofd voelt lopen en en met je slippers bijna struikelt over de stenen die losliggen in het zand. Primaire levensbehoefte; voedsel, schoon drink water en een dak boven je hoofd....

Het is 8 uur in de avond, jij pakt mijn hand vast en samen met Georgina (27), Faustina (12) en Souloman (17) gaan we op pad. Souloman loopt achteraan met een fiets aan zijn hand. Eerst worden we ontzettend hard uitgelachen als we zeggen he wij gaan mee water halen. Hallee, twee witte die mee gaan water halen, dat kunnen jullie toch helemaal niet wordt er hardop gezegd. Op het erf opzoek naar een klein emmertje met deksel die ze helaas niet kunnen vinden dus de conclusie luid al snel. Ok je mag wel mee maar je draagt geen water. Dit keer ga ik maar niet in discussie en jij houd ook wijs je mond dicht dus we lopen tussen de rest aan op weg naar de waterpomp.

De maan is helder dus een zaklamp vind niemand nodig. In de gehele omgeving is geen stroom dus op het licht van de maan zoeken wij de weg tussen de hoge grassprieten door. De waterpomp staat om de hoek wordt er gezegd. Ondertussen zijn we de hoek om maar ik zie geen waterpomp. Georgina vraagt ondertussen aan mij; Maartje hoe zit dat dan in Nederland waar halen jullie je water? Hebben jullie ook een waterpomp in jullie dorp? Ik leg haar uit dat wij in ieder huis in Nederland meerdere kranen hebben binnen en buiten, een douche, een bad en ook een wc. Ze draait zich om en vraagt; ook in de dorpen? Ik leg haar uit dat zelfs in de dorpen iedereen dit heeft en dat er alleen meer groen om je huis zit in de dorpen als in de stad. Dat je in de stad geen geiten, koeien of schapen op straat vind zoals hier in Ghana maar dat je ze alleen in de weilanden in de dorpen ziet lopen. We wandelen zachtjes door ondertussen zie ik jou struikelen over een losliggend steentje terwijl er naarst ons wat schimmen opduiken. 20 kinderen spelen met elkaar op een stukje gras, de gezichtjes zie je niet in het donker. Opeens ziet er 1 dat we niet gewoon Ghanezen zijn maar dat er 2 witte tussen lopen en al snel wordt er in koor geroepen: Nasala (witte) how are you we are fine, thank you! Eentje komt niet uit het Noorden en roept enthousiast Obruni (witte) de rest begint te lachen wanneer ik zeg oh is er een verdwaald hier? Georgina legt mij ondertussen uit dat dit de mooiste tijd is om samen te zijn, als de maan vol is komen de kinderen naar buiten om met elkaar te spelen.

We zetten onze tocht voort. Terwijl ik nog steeds in mijn hoofd had dat we om de hoek wat water gingen halen volg ik en ook jij de rest. Faustina is erg verlegen en zegt niets, ook haar engels is niet goed omdat zij nu pas een half jaar bij de vader en moeder woont van Georgina. Faustina heeft tot haar 12de in een klein dorpje in het noorden van Ghana gewoont. Zij ging niet naar school omdat hier geen geld voor was en hielp mee op het land, voor zover er iets te doen was. Anders liep zij met de geiten en koeien rond. Nu zit ze net op school, helpt mee met eten koken, haalt water, doet de was, veegt de plaats en poetst het huis, dit alles voor of na schooltijd.
Georgina snapt het allemaal nog niet helemaal dus ze vraagt; maar Maartje als jullie een kraan hebben in huis is er dan ook altijd water? Want mijn zus heeft ook een kraanleiding maar vaak komt er geen water uit ze weet nooit zeker of er wel water is. Ik vertel haar dat wij altijd water hebben, in Nederland raakt het water niet op als je staat te douchen of eten wilt gaan koken. Ik vertel haar dat wij zelfs kunnen kiezen uit warm of koud water. Haar hoofd draait zich vliegensvlug om en ze zegt; jeetje wat hebben jullie een geluk.

Ik vraag haar hoe zij normaal gesproken een douche neemt. Ze verteld mij dat ze een emmer water haalt uit de grote waterbak die wij dadelijk gaan vullen met het water dat we hebben gehaald. Ze neemt dan haar zeepje en spons mee en met haar handen op haar hurken gezakt gooit ze het water uit de emmer over haar heen. Sopt zichzelf in met haar zeep en haar spons en met haar handen gooit ze het water weer over zich heen. Tot de emmer leeg is.

Daar zie ik een waterput maar huh wat gebeurd hier Georgina loopt door. Ik vraag haar waarom loop je door dit is een waterput (begon al even aan mezelf te twijfelen). Ze legt mij uit dat sinds zij deze route neemt naar het land om te farmen deze waterput al kapot is (we praten dan over jaren) ik vraag haar waarom wordt hij niet gemaakt dan zit er geen water meer onder in de put? Ze legt uit dat alleen de handpomp kapot is en ze nu een gat gemaakt hebben waar je als je een emmer en een stuk touw hebt het water uit kunt halen. Wel moet je hiermee opletten, want nu kan het water vies zijn doordat het een open plek is en er van alles ingegooit of gevallen kan zijn. Niet verstandig om te drinken zegt ze. Er was geen geld om deze pomp te maken en na al die jaren lijkt het wel of ze het vergeten zijn en misschien doordat het nu open is kan het water niet meer gereinigd worden. Met dit verhaal in mijn achterhoofd ga ik van de week eens wat informatie halen bij de communitie leider.

Verder op; kijk, zie jij het ook daar staat een flinke rij met vrouwen en kinderen een meisje springt op en neer de rest zit op een basin (grote grijze bak) of staan tegen elkaar aangeleund te wachten. Daar is de waterpomp een meisje van 12 sprint op en neer om de waterpomp in beweging te houden aan de andere kant loopt het water in een grote basin die wanneer hij vol is door drie meisjes op het hoofd van deze 12 jarige wordt gezet. In stilte loopt zij aan de donkere nacht in.
Ik vraag Georgina; waarom staan er zoveel mensen bij deze waterpomp te wachten? Kun je niet op een andere tijd gaan ofzo dat er niemand is? Of was er geen waterpomp dichter bij het huis? Nee Maartje dit is degene die het dichtste bij is (meer dan 10 minuten lopen) en iedereen in de omgeving komt hier water halen daarom is het zo druk. Alleen in de middag kan het soms zijn dat er geen mensen zijn, maar dan zijn papa en mama normaal gesproken op het land aan het werk, ik ben aan het werk in de haarsalon en Faustina en Soulemon zitten dan op school. Tevens in de middag schijnt de zon zo fel, niet dat dat een excuus is om geen water te halen als er iemand is overdag zal hij/zij toch water moeten halen.

Al kletsend staan we rondom de waterpomp te wachten op onze beurt. Aan het maanlicht ben ik nog steeds niet gewend ik zie nog steeds vrij weinig, vrees dat mijn ogen vernederlandst zijn omdat er atijd wel licht om je heen is in Nederland in de nacht.

Dan is het onze beurt, Soulemon pakt de pomp vast en begint te pompen al snel is de basin vol. Ik vraag hem of ik de volgende mag doen. Ze kijken mij vreemd aan maar hij laat het toe. Na twee keer pompen zegt hij; kom ik neem het wel weer van je over je bent moe. Ik zeg hem deze basin kan ik nog wel volmaken de volgende is voor jou. Uiteindelijk is hij vol en iedereen om mee heen begint te klappen en Soulemon zegt; goed gedaan! Jij kijkt ook een beetje raar om je heen, waarom klapt iedereen zo speciaal is het toch niet wat Maartje deed.
De basins worden door verschillende vrouwen opgetild en op de hoofden van Georgina en Faustina geplaatst. Georgina zegt; Soulemon heeft een fiets dus die haalt ons wel weer in, kom we gaan. En daar gaan we dezelfde weg terug. Nouja, geen idee of het dezelfde weg is verdwaalt zou ik al 20 x zijn als ik alleen zou lopen.

Geen druppel water valt er uit de basins en ik vraag me toch echt af hoe ze dit toch zomaar elke keer weer doen. Het is natuurlijk een kwestie van oefenen. Tot nu toe ben ik er nog nooit droog vanaf gekomen met mijn pogingen om water te halen. En met zo’n basin op mijn hoofd was ik waarschijnlijk als een cartoon poppetje de grond in gezakt dat alleen mijn hoofd en de basin nog boven de grond uit zouden steken.
Thuis aangekomen buigen de twee dames met hun hoofden iets naar voren en het water valt als een waterval in de grote bakken die gevuld moesten worden. De basins worden buiten neergezet, Faustina begint de potten en pannen af te wassen en Georgina pakt de vieze werk kleren van moeders en begint ze te wassen. Soulemon zet zijn bak met water neer en gaat op een stoel erbij zitten.

Daar staan wij dan samen, de twee witte in de nacht onder de volle maan in Afrika. Met het voornemen in ons hoofd dat we volgende keer toch echt wel een klein emmertje water mee willen dragen, het minste wat we kunnen doen toch.


Stand van zaken van de waterpomp in WA van de stichting Chance2Change-Ghana.

De waterpomp, het is enige tijd geleden dat ik jullie een update heb gegeven over de waterpomp in Wa. Deze week zijn wij gaan kijken hoe ver de Ghanezen zijn met de afspraken die gemaakt zijn. De jeugdleider van de regio is een erg betrokken en actieve man. Hij is degene die elke stap in de gaten houdt.

Elke dag wordt er nog steeds druk aan de waterpomp gewerkt. Van de week hebben we een test gedaan, het water komt van 45 meter diep vloeiend uit de pomp. We hadden een agregraat aangesloten om de pomp te testen. We hebben deze week namelijk ook een gesprek met de regering gehad. De afspraak vorig jaar was dat er eind december 2009 electriciteit in deze regio aangelegd zou worden door de regering. Hier gingen wat extra maanden overheen, heel normaal in Ghana. We moesten geduld hebben werd er gezegd. Een paar maanden geleden hebben we nieuwe afspraken gemaakt met de regering. De afspraak dat voor December 2010 de electriciteitspalen in de regio tot de waterpomp aangelegd zouden zijn stonden netjes op papier. Nu afgelopen week waren inderdaad zoals afgesproken alle palen geplaatst in de regio. Het mooie is dat er 3 palen te kort geplaatst zijn om de waterpomp te kunnen voorzien van electriciteit. Dit tot grote verbazing van de regio leider, de chief, de jeugdleider als zowel de directeur van C2C-Ghana in Ghana. Vanuit deze verbazing hebben we dus een nieuwe afspraak gemaakt met de regering ‘ de DC’ met de vraag hoe dit kan gebeuren en wat er vanuit hun kant nu nog geregeld kan gaan worden. De sfeer binnen dit gesprek was voor mijn doen onuitstaanbaar. Zodra onze groep mensen de deur binnen stapte van de DC was de sfeer zo onderdanig, al deze sterke mannen waren opeens zo anders. Met respect een gesprek in gaan ala prima, dat is niet meer dan normaal maar praten op zo’n zachte toon en allemaal met de hoofden omlaag net alsof ze terecht stonden voor een groot misdrijf. Dit vond ik een beetje te ver gaan. Al helemaal toen de opmerking van de DC naar zijn assistent werd gemaakt dat dit toch geen probleem van hen is maar dat we dit zelf maar op moesten lossen. Gelukkig hadden we 1 wijze oude man bij die op goede toon, precies vertelde waar het op stond. De pomp is af, gratis water voor iedereen in de regio,voor jullie eigen volk hoe kan het dan dat de regering de laatste palen niet kan aanleggen zodat de waterpomp kan gaan draaien?!

Dit gaf de doorslag, hier konden ze natuurlijk niet omheen met in hun achterhoofd wat zij vorig jaar beloofd hadden. Nu moesten de regioleiders een officiele aanvraag schrijven voor de 3 extra palen als ze deze brief ontvangen hebben zou de regering voor de 3 palen zorgen. Dus daar gingen we met de belofte dat nadat deze brief binnen was de palen alsnog worden aangelegd.

Alleen de brief schrijven al, het was 12 uur voordat we uit de meeting kwamen terwijl we er om 10.00uur al waren. Wachten en wachten om iets voor elkaar te krijgen is hier een normaal begrip dus daar ga ik dan ook zo goed mogelijk mee in.
De brief zou door de jeugdleider worden geschreven en door ons worden nagekeken en eventueel worden aangepast. Om 16.00 uur na een gesprek gehad te hebben met de electricien van de waterpomp gingen we de brief ophalen. Op de afgesproken plek, onder een mangoboom zaten 20 jongeren met de jeugdleider. Hij had inderdaad de brief af, op een mooi stukje papier een aanvraag geschreven. Wij zouden deze uittypen en de volgende ochtend uitgeprint terug brengen zodat hij de handtekeningen kon verzamelen van de chief etc.

De volgende ochtend in het internetcafe stonden de documenten niet op de usb-stick (heel vreemd) dit tot 2 x toe. Dus daar ging het uitprinten. Terug naar huis om de laptop te halen; light off dus daar ging het uitprinten opnieuw. Uiteindelijk eind van de middag hadden we hem uitgeprint en afgeleverd bij de jeugdleider. Die op zijn beurt de wijk in ging om handtekeningen te verzamelen om het daarna afteleveren bij de regering.

Ondertussen zijn de tegels op de muur rondom de 4 kranen geplaatst. Mooi bruin/gelige stenen zodat het nooit vies lijkt. Als dit alles gedaan is, word de grond omgeploegd en met stenen bedekt. De grond eigenaar zal als eerste een aantal zakken met stenen brengen (de afspraak is voor zaterdag) daarna moeten de mensen in de regio zelf ook zakken stenen komen brengen om de band tussen de bevolking en de nieuwe waterpomp te vergroten. Iedereen is al druk opzoek naar stenen, want voor veel inwoners van deze regio is een zak stenen een fortuin waard.
Dan is de laatste stap het verven van de watertoren. Hiervoor gaan we kijken of we via Ghaneese kanalen gelden kunnen inzamelen binnen de regio. Dit is een voorstel van de jeugdleider om de bevolking te motiverenen stimuleren voor de zorg van hun eigen waterpomp.

Voor nu is het dus nog even afwachten wat er zaterdag gaat gebeuren, of de stenen binnen zijn en of de palen daadwerkelijk worden aangelegd.

Ondertussen is die zaterdag ook alweer voorbij! En de stenen zijn gearriveerd. (zie foto) De electriciteitspalen hebben we ook gespot op zo'n 5 stappen van de waterpomp af. De vraag is alleen of deze palen ook daadwerkelijk de palen zijn waar wij op zitten te wachten. Dit kan helaas niemand ons vertellen. De assambly man is er even lekker tussen uit... Handig dat iedereen hier gaat en staat wanneer hij wil of als er een begrafenis is dat iedereen dan om de beurt een aantal dagen/weken er tussenuit is.
Voor nu wachten we op een antwoord op een datum om een gesprek aan te gaan met de chief, de ouderen van de communitie, de communitie commitee en de grondbaas. We gaan dan de overhandiging met hen bespreken, een committee maken die verantwoordelijk is voor de waterpomp en we bespreken een manier van gelden inzamelen binnen de community om de waterpomp op te knappen wanneer nodig. Als het goed is wordt deze meeting morgen en anders maandag gepland zodat wij daarna de community de tijd geven om een commitee te vormen en wij richting Kumasi kunnen om daar ons werk ook voort te zetten! En in de loop van volgende maand terug te komen voor de afsluiting van de waterpomp.

X Maartje