back to basic
Door: jannetje
Blijf op de hoogte en volg Maartje
03 Januari 2008 | Ghana, Wa
Back to basic…
Hier een bericht van Jannetje en de groetjes van Maartje!:
De feestdagen zitten er weer op. Toch weer bijzonder om dit in Ghana te vieren. Dit keer ben ik ver uit de buurt van het ziekenhuis gebleven. Op kerstavond zijn Maartje, Tessa en ik met de kinderen van Prisca naar de Cathedraal in Wa geweest. Een mis van maar liefst 3 uur, compleet met een toneelstuk, zang en dans. De mis werd in Wali gesproken, voor ons dus niet te volgen. We hadden een plannetje bedacht om na de communie de kerk uit te sluipen, maar omdat een van de kinderen graag wilde blijven zijn wij ook maar braaf blijven zitten. Na afloop werd buiten gedanst op het ritme van trommels en tamtams, erg leuk! Er ontstond een grote stofwolk omdat iedereen in het losse zand stond te springen. Daarna zijn we naar de openlucht disco geweest, de Jamboree. Telkens weer lachen om die ‘wannabe’ rappers te zien. En dan blijkt toch weer dat het ritme bij hen echt in het bloed zit, want dansen kunnen ze! Alle aandacht die je daar als blanke vrouw krijgt vond ik wel irritant, maar een goede les om voor mezelf op te komen. Op eerste kerstdag mochten we onze speciale kerstpakken aan. De familie van Prisca en wij allemaal in dezelfde outfit, zag er beeldig uit. Zo hebben we met z’n allen de hele middag in de spot gezeten. ’s Avonds weer dansen in de Jamboree. Tweede kerstdag zijn we naar de Baptist Church van Dan geweest, daar ook weer gedanst. Al met al een goede kerst, maar het echte kerstgevoel ontbreekt toch een beetje doordat het hier zo lekker warm is.
Met de feestdagen trekken veel mensen vanuit de stad weer terug naar hun geboortedorp. Zo zijn wij met Prisca en haar familie meegegaan naar haar schoonouders in een klein dorpje bij Nandom. En met een dorpje bedoel ik 5 ‘huisjes’ van klei. Daar zijn we een week gebleven en daar hebben we oud en nieuw gevierd. Vanuit Nandom werden we om de beurt achterop de motor bij de man van Prisca naar het huis gebracht. En als ik iets eng vind is het wel achterop een motor zitten, maar ik had geen keus. Dus met drie man op de motor, een aantal tassen en een grote koffer. Rijdend over zandpaadjes met het hoge gras dat tussen je tenen snijdt. Maar ik heb mijn angst iets overwonnen. Maartje werd samen met Mina als laatste opgehaald. We hoorden de motor al aankomen, we stonden met z’n allen op de uitkijk. Net toen ze de hoek om kwamen slipte de motor en lagen ze met z’n drieën en alle tassen op de grond. Het enige wat Maartje nog omhoog hield in haar handen was een kan Pito (het lokale bier). En het eerste wat de man van Prisca opraapte was ook de Pito (kun je nagaan hoe belangrijk dat voor hen is, haha).
We hebben een leuke tijd gehad in het dorpje, even echt back to basic. Geen elektriciteit, water werd bij een pomp gehaald, douchen met een emmertje in de buitenlucht, eten wat de natuur je geeft. De douche bestaat uit een muurtje (dat te laag is voor lange Nederlandse mensen) en dient gelijk als wc. De douche gebruik je ‘to urinate’ en achter een grote boom is ‘to toilet’. Ze gaan ook gerust samen ‘to toilet’, wel zo gezellig. Maar mij lukt het toch niet zo goed om te plassen als er opeens iemand naast me komt zitten. Aan een echte wc zijn ze niet gewend. Mina is pas bij ons voor het eerst naar de echte wc geweest. Ik moest haar stevig vasthouden, maar het is haar gelukt! In het dorp hebben de kinderen me geleerd welke bladeren en vruchten je kunt eten en welke ze gebruiken voor bepaalde sausen. Ze klimmen als aapjes in de bomen om vruchten te plukken. We hebben samen pinda’s geroosterd. Ook zijn we samen op geitenjacht gegaan, zodat ze met nieuwjaar geitenvlees konden eten. De jongens wisten precies welke geiten van hen waren (voor mij waren ze allemaal hetzelfde). Zij renden in de hete zon achter de geit aan. Ik stond met Mina op mijn arm ‘toe te kijken’, maar helaas rende de arme geit mijn kant op en voelde ik me toch geroepen om ervoor te springen, waardoor de jongens de geit konden vangen. Ik voel me er tot op de dag van vandaag nog schuldig over en heb ook geen hap van het vlees op. Het slachten van dieren is voor hen de gewoonste zaak van de wereld, zelfs de kleine jongens doen dat al. Zo hadden ze een bedje voor me gemaakt onder de mango boom zodat ik kon uitrusten (ja ze zorgen erg goed voor hun gasten!). Lig ik daar heerlijk ontspannen met alle kinderen spelend om me heen, leggen ze recht voor mijn neus een kip neer en snijden het nekje door. En dat beest maar spartelen en rennen en een andere kip die het bloed lekker opeet. Nee, ik kan er niet aan wennen. Ook liepen er veel kleine kuikentjes rond, die wel eens over het hoofd werden gezien. Iemand was op zo’n klein beestje gaan staan en alle ingewanden lagen eruit, maar hij leefde nog wel. Gooiden ze hem gewoon over de muur. Maartje, Tessa en ik natuurlijk gillen dat ze hem dan beter echt dood konden maken. Maartje tilde het beestje op en toen overleed het al snel. We lieten het daar liggen, maar toen we om de hoek keken zagen we dat Mina met haar kleine slippertje op het beestje stond te stampen. Zij had natuurlijk onze wanhopige kreten gehoord dat het kuikentje gedood moest worden.
Oud en nieuw was niet spectaculair zoals in Nederland. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het hele moment van twaalf uur gemist heb omdat ik al om negen uur op bed lag. Zo was het ritme daar in het dorpje, vroeg erin en vroeg er weer uit. Op 1 januari zijn we naar de kerk in Nandom gegaan voor de nieuwjaarsmis. Die zou rond half tien beginnen, dus zorgden we dat we er rond half elf waren. Zo gaat het hier continu. Begint iets op een bepaald tijdstip? Ok, dan vertrekken we minstens een halfuur later. De kerk zat al helemaal vol dus hebben we onder een grote boom een deel van de mis gevolgd. Dat hielden we niet lang vol, dus zijn we naar een spot gegaan om wat te drinken. Op 1 januari was ook de verjaardag van Prisca, verjaardagen worden hier niet uitgebreid gevierd. Wat ze wel doen, is de jarige onverwachts zo vies mogelijk maken door bijvoorbeeld water en meel op diegene te gooien. Bij Prisca hadden we dat de hele dag nog niet gedaan, dus ze had het niet meer verwacht. Daarom was het erg grappig haar reactie te zien toen we drie volle bakken pito over haar heen gooiden. Wel een leuk gebruik om ook in Nederland in te voeren. Wie is de volgende jarige??
Al met al hebben we een leuke tijd gehad in het dorpje. Je leert toch weer de kleine dingen te waarderen, zoals vanaf het dak van het huis naar de zonsondergang kijken. De mensen in het dorp zijn dag in dag uit aan het overleven; zorgen dat er water en eten is. Maar er zijn ook momenten geweest waarop er gewoon echt helemaal niks te doen was en dat vond ik best moeilijk. Ik ben dan toch gewend aan het Nederlandse leven, waarin je van alles ‘moet’ en continu bezig bent. In Nederland verlang ik er wel eens naar om even helemaal niks te hoeven, maar nu ik deze momenten van ‘niks doen’ zo ervaren heb weet ik dat dat het ook niet helemaal is. Maartje is wat dat betreft echt al meer een Ghanees, die verveelt zich geen moment.
Op de weg naar Nandom kom je door Nadowli, het dorpje waar ik met Josje heb gewoond. Op de terugweg zijn Maartje en ik daar samen naar toe gegaan om een aantal mensen op te zoeken. Het was erg leuk om daar weer te zijn, net of ik nooit weg ben geweest. Hoewel er wel wat nieuwe huisjes bij zijn gekomen, waardoor ik de ‘shortcut’ door de bushbush niet meer zo goed wist en we dus verdwaalden. Ook staan er opeens grote masten midden in het dorp, voor de mobiele telefoons. Dat ziet er wel wat vreemd uit, maar handig is het wel natuurlijk. Het was erg leuk om de mensen weer te zien, ze reageerden heel dankbaar dat ik ze niet was vergeten. Leuk ook om een aantal kinderen te zien die nu opeens zoveel gegroeid zijn. Een jongetje herkende ik altijd aan zijn kleren en nu heeft hij nog steeds datzelfde pakje aan als drie jaar geleden. De KidsClub was gesloten omdat het vakantie is, ik weet dus niet of die nog steeds bestaat. Het Resource Centre is in ieder geval nog wel in gebruik en ziet er goed uit.
Morgenvroeg vetrekken Maartje en ik naar de hoofdstad Accra, dan zit mijn tijd in Wa er alweer op. Het gaat wel snel hoor. We hebben dan nog een aantal dagen in Accra om mijn haren te vlechten, souvenirs te kopen en ook nog even aan het zwembad te liggen. Op die manier willen we het samen mooi afsluiten.
Hier een bericht van Jannetje en de groetjes van Maartje!:
De feestdagen zitten er weer op. Toch weer bijzonder om dit in Ghana te vieren. Dit keer ben ik ver uit de buurt van het ziekenhuis gebleven. Op kerstavond zijn Maartje, Tessa en ik met de kinderen van Prisca naar de Cathedraal in Wa geweest. Een mis van maar liefst 3 uur, compleet met een toneelstuk, zang en dans. De mis werd in Wali gesproken, voor ons dus niet te volgen. We hadden een plannetje bedacht om na de communie de kerk uit te sluipen, maar omdat een van de kinderen graag wilde blijven zijn wij ook maar braaf blijven zitten. Na afloop werd buiten gedanst op het ritme van trommels en tamtams, erg leuk! Er ontstond een grote stofwolk omdat iedereen in het losse zand stond te springen. Daarna zijn we naar de openlucht disco geweest, de Jamboree. Telkens weer lachen om die ‘wannabe’ rappers te zien. En dan blijkt toch weer dat het ritme bij hen echt in het bloed zit, want dansen kunnen ze! Alle aandacht die je daar als blanke vrouw krijgt vond ik wel irritant, maar een goede les om voor mezelf op te komen. Op eerste kerstdag mochten we onze speciale kerstpakken aan. De familie van Prisca en wij allemaal in dezelfde outfit, zag er beeldig uit. Zo hebben we met z’n allen de hele middag in de spot gezeten. ’s Avonds weer dansen in de Jamboree. Tweede kerstdag zijn we naar de Baptist Church van Dan geweest, daar ook weer gedanst. Al met al een goede kerst, maar het echte kerstgevoel ontbreekt toch een beetje doordat het hier zo lekker warm is.
Met de feestdagen trekken veel mensen vanuit de stad weer terug naar hun geboortedorp. Zo zijn wij met Prisca en haar familie meegegaan naar haar schoonouders in een klein dorpje bij Nandom. En met een dorpje bedoel ik 5 ‘huisjes’ van klei. Daar zijn we een week gebleven en daar hebben we oud en nieuw gevierd. Vanuit Nandom werden we om de beurt achterop de motor bij de man van Prisca naar het huis gebracht. En als ik iets eng vind is het wel achterop een motor zitten, maar ik had geen keus. Dus met drie man op de motor, een aantal tassen en een grote koffer. Rijdend over zandpaadjes met het hoge gras dat tussen je tenen snijdt. Maar ik heb mijn angst iets overwonnen. Maartje werd samen met Mina als laatste opgehaald. We hoorden de motor al aankomen, we stonden met z’n allen op de uitkijk. Net toen ze de hoek om kwamen slipte de motor en lagen ze met z’n drieën en alle tassen op de grond. Het enige wat Maartje nog omhoog hield in haar handen was een kan Pito (het lokale bier). En het eerste wat de man van Prisca opraapte was ook de Pito (kun je nagaan hoe belangrijk dat voor hen is, haha).
We hebben een leuke tijd gehad in het dorpje, even echt back to basic. Geen elektriciteit, water werd bij een pomp gehaald, douchen met een emmertje in de buitenlucht, eten wat de natuur je geeft. De douche bestaat uit een muurtje (dat te laag is voor lange Nederlandse mensen) en dient gelijk als wc. De douche gebruik je ‘to urinate’ en achter een grote boom is ‘to toilet’. Ze gaan ook gerust samen ‘to toilet’, wel zo gezellig. Maar mij lukt het toch niet zo goed om te plassen als er opeens iemand naast me komt zitten. Aan een echte wc zijn ze niet gewend. Mina is pas bij ons voor het eerst naar de echte wc geweest. Ik moest haar stevig vasthouden, maar het is haar gelukt! In het dorp hebben de kinderen me geleerd welke bladeren en vruchten je kunt eten en welke ze gebruiken voor bepaalde sausen. Ze klimmen als aapjes in de bomen om vruchten te plukken. We hebben samen pinda’s geroosterd. Ook zijn we samen op geitenjacht gegaan, zodat ze met nieuwjaar geitenvlees konden eten. De jongens wisten precies welke geiten van hen waren (voor mij waren ze allemaal hetzelfde). Zij renden in de hete zon achter de geit aan. Ik stond met Mina op mijn arm ‘toe te kijken’, maar helaas rende de arme geit mijn kant op en voelde ik me toch geroepen om ervoor te springen, waardoor de jongens de geit konden vangen. Ik voel me er tot op de dag van vandaag nog schuldig over en heb ook geen hap van het vlees op. Het slachten van dieren is voor hen de gewoonste zaak van de wereld, zelfs de kleine jongens doen dat al. Zo hadden ze een bedje voor me gemaakt onder de mango boom zodat ik kon uitrusten (ja ze zorgen erg goed voor hun gasten!). Lig ik daar heerlijk ontspannen met alle kinderen spelend om me heen, leggen ze recht voor mijn neus een kip neer en snijden het nekje door. En dat beest maar spartelen en rennen en een andere kip die het bloed lekker opeet. Nee, ik kan er niet aan wennen. Ook liepen er veel kleine kuikentjes rond, die wel eens over het hoofd werden gezien. Iemand was op zo’n klein beestje gaan staan en alle ingewanden lagen eruit, maar hij leefde nog wel. Gooiden ze hem gewoon over de muur. Maartje, Tessa en ik natuurlijk gillen dat ze hem dan beter echt dood konden maken. Maartje tilde het beestje op en toen overleed het al snel. We lieten het daar liggen, maar toen we om de hoek keken zagen we dat Mina met haar kleine slippertje op het beestje stond te stampen. Zij had natuurlijk onze wanhopige kreten gehoord dat het kuikentje gedood moest worden.
Oud en nieuw was niet spectaculair zoals in Nederland. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het hele moment van twaalf uur gemist heb omdat ik al om negen uur op bed lag. Zo was het ritme daar in het dorpje, vroeg erin en vroeg er weer uit. Op 1 januari zijn we naar de kerk in Nandom gegaan voor de nieuwjaarsmis. Die zou rond half tien beginnen, dus zorgden we dat we er rond half elf waren. Zo gaat het hier continu. Begint iets op een bepaald tijdstip? Ok, dan vertrekken we minstens een halfuur later. De kerk zat al helemaal vol dus hebben we onder een grote boom een deel van de mis gevolgd. Dat hielden we niet lang vol, dus zijn we naar een spot gegaan om wat te drinken. Op 1 januari was ook de verjaardag van Prisca, verjaardagen worden hier niet uitgebreid gevierd. Wat ze wel doen, is de jarige onverwachts zo vies mogelijk maken door bijvoorbeeld water en meel op diegene te gooien. Bij Prisca hadden we dat de hele dag nog niet gedaan, dus ze had het niet meer verwacht. Daarom was het erg grappig haar reactie te zien toen we drie volle bakken pito over haar heen gooiden. Wel een leuk gebruik om ook in Nederland in te voeren. Wie is de volgende jarige??
Al met al hebben we een leuke tijd gehad in het dorpje. Je leert toch weer de kleine dingen te waarderen, zoals vanaf het dak van het huis naar de zonsondergang kijken. De mensen in het dorp zijn dag in dag uit aan het overleven; zorgen dat er water en eten is. Maar er zijn ook momenten geweest waarop er gewoon echt helemaal niks te doen was en dat vond ik best moeilijk. Ik ben dan toch gewend aan het Nederlandse leven, waarin je van alles ‘moet’ en continu bezig bent. In Nederland verlang ik er wel eens naar om even helemaal niks te hoeven, maar nu ik deze momenten van ‘niks doen’ zo ervaren heb weet ik dat dat het ook niet helemaal is. Maartje is wat dat betreft echt al meer een Ghanees, die verveelt zich geen moment.
Op de weg naar Nandom kom je door Nadowli, het dorpje waar ik met Josje heb gewoond. Op de terugweg zijn Maartje en ik daar samen naar toe gegaan om een aantal mensen op te zoeken. Het was erg leuk om daar weer te zijn, net of ik nooit weg ben geweest. Hoewel er wel wat nieuwe huisjes bij zijn gekomen, waardoor ik de ‘shortcut’ door de bushbush niet meer zo goed wist en we dus verdwaalden. Ook staan er opeens grote masten midden in het dorp, voor de mobiele telefoons. Dat ziet er wel wat vreemd uit, maar handig is het wel natuurlijk. Het was erg leuk om de mensen weer te zien, ze reageerden heel dankbaar dat ik ze niet was vergeten. Leuk ook om een aantal kinderen te zien die nu opeens zoveel gegroeid zijn. Een jongetje herkende ik altijd aan zijn kleren en nu heeft hij nog steeds datzelfde pakje aan als drie jaar geleden. De KidsClub was gesloten omdat het vakantie is, ik weet dus niet of die nog steeds bestaat. Het Resource Centre is in ieder geval nog wel in gebruik en ziet er goed uit.
Morgenvroeg vetrekken Maartje en ik naar de hoofdstad Accra, dan zit mijn tijd in Wa er alweer op. Het gaat wel snel hoor. We hebben dan nog een aantal dagen in Accra om mijn haren te vlechten, souvenirs te kopen en ook nog even aan het zwembad te liggen. Op die manier willen we het samen mooi afsluiten.
-
03 Januari 2008 - 16:42
Jullie Liefste Nicht:
hallo jannetje en maartje,
weer zo'n mooi verhaal!!
jampie geniet nog maar effe het is zo weer voorbij dat je weer op de nederlandse grond staat.
heel veel liefs van Karin -
03 Januari 2008 - 17:10
Lindsey:
Hallo Janneke en Maartje,
Leuk om jullie verhaal te lezen..Mag 2008 een gezellig, gezond en warm jaar worden want hier in Nederland is er op dit moment niet veel aan. En laat Maartje in 2008 gezond naar huis komen!
Maart, nog heel veel plezier daar..geniet ervan.
Dikke kus Lindsey -
03 Januari 2008 - 17:24
Ardy:
hallo Jannetje en Maartje,
wat schitterend dat reisverslag van jullie. Ook goed te lezen dat je op het werk van het vorige jaar door kunt bouwen. Wat een armoede, back to basic, inderdaad! We gaan weer aan de slag voor jullie, groetjes, Ardy -
03 Januari 2008 - 17:36
Papa Mama:
Hallo lieve schatten
Fijn dat jullie het zo mooi gehad hebben met de feestdagen. Ja een hele andere ervaring dan de feestdagen hier, alleen al de warmte met kerst is zo totaal anders. Wat een prachtige kerstkleren hebben jullie allemaal aan, heel mooi hoor. Prachtige fotos staan er nu weer op. Nu komt het afscheid van alle lieve mensen in Wa en Nadowli al weer heel dicht bij voor jou Jannetje , morgenvroeg om 6 uur alweer in de bus terug. Hele fijne en goede reis morgen en hele fijne dagen in Accra. Sterkte met het stilzitten terwijl ze je haren ingevlechten. Geniet van de laatste dagen en van elkaar heel veel plezier samen. Liefs papa en mama 10xxx xxx x xxx -
03 Januari 2008 - 18:45
Floor:
Hallo Schoonheden, wat een schitterende foto's als weerspiegeling van jullie start van het nieuwe jaar. Wat lopen jullie daar te stralen, hartverwarmend.
Alle goeds gewenst - knuffel - Floor -
03 Januari 2008 - 18:53
Arielle:
Hey die Maartje! Gelukkig nieuwjaar en geniet ervan in Ghana!
Liefs, arielle -
03 Januari 2008 - 19:32
Eefje:
Wat zie je er goed uit Maart!! En die vlechtjes, prachtig!!! Jan jij ook hoor! Leuk om de foto's te zien en te merken dat ik eindelijk weer op deze site kon komen. Op de een of andere manier is dat een hele tijd niet gelukt, hij kwam niet verder dan de eerste pagina! Heel veel plezier Jan de laatste dagen, geniet er van. Dikke kus Eef -
03 Januari 2008 - 22:11
Allerliefste Nucht:
Hier een berichtje terug vanuit een koud Brabant van jullie allerliefste nucht, dusssss Karin ;-). Geniet ervan samen, heeeeeerlijke tijd daar nog, kus van nuchtje Janneke. -
04 Januari 2008 - 12:58
Zus:
Ha duifjes !! Gaaf hoor, een week zonder stroom etc. En de jamboree ! Ik denk weer met een glimlach terug aan toen ik erbij was daaro !! Jam, weet je zeker dat je je haren gaat vlechten??hihi heeeeeeeeeellll veeeeeellll succes !! Geniet ervan die laatste daagjes in de zon !! Hier is het KOUD ! Veel plezier nog saampies ! xxxxxx kem hvj -
04 Januari 2008 - 15:51
Sanne:
Hee!
Wat een leuke verhalen weer!
Inderdaad nog even genieten van de laatste dagen!
XX -
04 Januari 2008 - 18:39
Stee:
wa gezellig zo daaro als ik da allemaal lees. jammer voor je jannetje dat het er weer bijna op zit. wel leuk om te lezen dat jullie zo veel naar de kerk gaan daaro.
inderdaad back to basic was het in da dorpje daaro. is een ervaring rijker zeg ik dan maar.
het is leuk om te lezen dat jullie het zo fijn en gezellig hebben met prisca en de kinderen. na wij doen winterjassen maar weer aan want hier is het nog steeds kai en kai koud. groeten -
05 Januari 2008 - 09:32
Willemijn:
lieve Jannetje en Maartje
wat een mooie ervaringen weer...
lijkt me super om mee te maken dat mensen nog zo dicht bij de natuur staan (niet dat alles dan leuk is natuurlijk).
wel raar om daar dan gsm masten te zien, daar zal superveel door veranderen (goed en minder goed denk ik)
bedankt voor jullie verhaal en de mooie fotos! en maartje: niet meer met motors vallen hoor!!! zorg goed voor jezelf!!!
ik wens jullie het allerbeste voor 2008
liefs van willemijn, robert, micha en annabel (die heeft gisteren haar eerste stapjes gezet!!!) -
05 Januari 2008 - 14:21
Mink:
He Jan!
Mooi verhaal weer en prachtige foto's! Het lijkt me idd een hele andere manier van het vieren van je feestdagen! Ben heel benieuwd naar de rest van je verhalen als je weer thuiskomt! Gert is gisteren weer naar Bonaire vertrokken en ik ga zondag maar weer eens richting Den Bosch! Geniet van de laatste dagen en tot snel!
Liefs, Minke -
05 Januari 2008 - 18:02
Ramses En Sandra:
Hi Maartje,
In het "saaie" Beverwijk lezen wij toch ook elke keer weer jouw (jullie) gekleurde verhalen. Wat een pracht toch allemaal. Fijn om te lezen dat het zo goed gaat daar ondanks de beperkte middelen.
Het zal weer even vreemd zijn zonder Jannetje. Om dit gemis een beetje te compenseren (..?) hebben wij vandaag maar eens een financieel steuntje in de rug naar je toegestuurd. Doe er iets moois mee; je kunt er vast een goede bestemming voor vinden.
We wensen jou een heel goed 2008.
Dikke kus van ons,
Ramses, Sandra, Niels en Koen -
06 Januari 2008 - 13:52
Jorinde:
Hey,
Wat bijzonder allemaal. Leuk dat je de site voor Maartje een beetje bijhoud want als je het aan die Hollandse Ghanees over moet laten.. ;-) Sterkte met afscheid nemen. Het zal wel weer even moeilijk worden als jullie het zo leuk hebben gehad samen.
Liefs Jorinde -
06 Januari 2008 - 14:14
Chamila:
Prachtig verhaal echt waar. Jannetje en maartje geniet ze nog de laatste dagen :)
Veel liefs chamila -
07 Januari 2008 - 12:30
Kiki:
Fijn dat jullie wel een fijne tijd hebben gehad! En wat een prachtige foto's! x Kiki -
07 Januari 2008 - 20:14
Wendy:
Hey meis,
Ik ben weer back in the ccccolddddd..... Weer het oude leventje aan het oppakken?!?! Zoiets is volgens mij de bedoeling, maar daarnaast ook aan iets nieuws beginnen?!?! Tja, waar begin je dan weer he?!
Ik zit dus nu bij Omar en Marja (samen met hun) je foto's te bekijken en we vinden allemaal dat je er ontzettend goed uitziet!!! Je straalt van oor tot oor, dat is dus een teken dat je weer helemaal je plekje daar hebt gevonden...
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik je in Nijmegen toch erg mis!!! Even een bakkie bij Maart doen..... Hey waar zit je zolang????!!!!
Geniet nooit met mate!!!
Liefs -
08 Januari 2008 - 00:44
Gert Jan:
Ik ben het vriendje van Minke. Ik wilde zeggen dat ik je foto's prachtig vind. Geweldig dat je dat allemaal meemaakt! -
08 Januari 2008 - 15:18
Minke:
Jan,
Ik heb stiekem met je reservesleutel even je nieuwe kamer bekeken maar je ouders en Sanne hebben goed hun best gedaan!! Je kan er volgende week zo in...Genietse van je laatste dagen!
X Mink -
08 Januari 2008 - 15:40
Denise:
Een klein berichtje, maar recht vanuit mijn hart. Ik mis je meisje!
Een dikke kus en heel veel liefs,
Denise -
09 Januari 2008 - 18:13
Marga:
Welkom thuis
Uit de foto's blijkt dat je het heel fijn hebt gehad Hoop dat dadelijk je werk je niet overvalt Zo'n groot verschil in leefomstandigheden maakt alles relatief
Heb je gemist.
Alles hier heel goed gegaan
Geen problemen
Contracten zijn binnen,ook voor jou
veel liefs,Marga
-
14 Januari 2008 - 20:14
Evelien:
Nou meissie kan eindelijk weer een berichtje geven wat een drama die laptop zoooooooo langzaam dus kon gewoon niet op de site komen echt vervelend maar hier ben ik weer, had je al een mail gestuurd met de beste wensen voor het komend jaar maar bij deze nog een keer: een geweldig liefdevol 2008! en echt super die foto's en je verhalen, heb nog wat in te halen kwa lezen maar gaat helemaal goed komen. Hele dikke kus mij en succes met alles!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
